Na een dag reizen komen we vermoeid aan in Kaapstad, waar de taxichauffeur toch enige moeite heeft met het vinden van ons hotel. Lady Hamilton is een vergane glorie koloniaal hotel, met een lekkere douche en een fantastisch bed. Toch gaan we er eerst nog even op uit. Dat biertje hebben we tenslotte wel verdiend. We komen terecht in Von Dunks. De legende zegt dat deze Nederlandse piraat een keer op de Tafelberg zat te roken toen hij door de duivel uitgedaagd werd tot een rokersduel. Von Dunk won uiteindelijk, maar om de Tafelberg hing een grote rookwolk. Elke keer dat de Tafelberg nu in een wolk gehuld is zeggen de Kaapstedelingen 'Die Von Dunk zal wel weer bezig zijn.' Van wolken hebben we nu geen last, wel van een stormachtige wind die het best een beetje fris maakt. We genieten van een biertje en een bopoti voordat we om half negen ons bed in duikelen. 's Nachts lijkt het af en toe of het raam zo naar binnen komt waaien, maar dat kan een goede nachtrust niet tegenhouden.

De volgende ochtend zitten we om 9 uur aan het ontbijt, waar ons eitje gebakken wordt door een vrolijke gast. We hobbelen door een rustig park de stad in en genieten van een bakje koffie op een terras onder de bomen om een beetje aan de omgeving te wennen. Dan is het tijd om echt in actie te komen. Via de tourist information en het internet komen we uit bij Nomad travel waar we een overland tour door Namibië boeken. Omdat we toch zeker willen weten dat we de juiste keuze qua touroperator hebben gedaan gaan we op zoek naar goafrica.com. We komen uit in een kantoorpand. De receptioniste zegt dat we gewoon door kunnen lopen. We blijken op het hoofdkantoor van een internet reisagent te zitten. Ze zijn oprecht verbaasd dat we ze gevonden hebben. Maar ze verzekeren ons ervan dat we de juiste keuze hebben gemaakt.

Dan is het tijd voor een terrasje. We komen terecht bij een kroeg die Arnold's heet. Vanaf half 5 is het happy hour en het blijkt dat er elke dag een groep expats/locals zit die geen happy hour overslaan. We raken met ze in gesprek en zijn voor de rest van ons verblijf in Kaapstad in de groep opgenomen. Omdat een van hen taxicchauffeur is krijgen we voor een goede prijs een privétour rond het kaapse schiereiland. We hebben prachtig weer en het is toch wel speciaal om Kaap de Goede Hoop te zien. Van de apen die het hele schiereiland terroriseren hebben we er trouwens geen een gezien.

Na drie dagen storm is het op de vierde dag gelukkig weer mogelijk om met de kabelbaan de Tafelberg op te gaan. Omdat Natascha's maag het niet trekt hoeven we dus niet omhoog te lopen. Het weer is fantastisch, we zien zelfs een paar Dassi's (bergmarmot). Helaas betekent het wel een verbrande neus... We zijn uiteraard op tijd terug voor happy hour.

De laatste dag in de stad gaan we met een van de stamgasten wandelen. Het begint een beetje miezerug, maar dat slaat al snel om in stromende regen. Niet heel veel van de omgeving gezien, maar wel verkouden geworden. De tocht eindigt aan Seafront op een terras aan de haven met een Castle Rocket, dat is een eigen tap van 3,5 liter bier op je tafel. En gelukkig komt dan ook het zonnetje door! Maar ook nu zijn we terug voor happy hour. Vanavond blijven de stamgasten langer zitten om afscheid van ons te nemen.

Voor zondagmorgen hebben we om half 8 een taxi besteld. Maar ja, African times, de taxi komt om kwart voor 8. Gelukkig zijn we wel op tijd bij Nomads. We worden opgewacht door onze gidsen Hofni en Keegan de truck Ray (alle trucks van Nomad zijn vernoemd naar overleden artiesten). Als de groep van gelukkig maar 11 man compleet is kunnen we vertrekken. Van de 11 zijn we met 5 Nederlanders, daarnaast hebben we een Braziliaan van 66, een Italiaanse, een Chileense, een Duitser en twee Zwitsertjes. Een leuke gemengde groep en gelukkig zo klein dat we meer dan genoeg ruimte in de truck hebben. Ray is speciaal gebouwd voor dit soort overlandtours en heeft overal vernuftige opbergvakken en vakjes.

We stoppen bij een museum van de San stam, wat wij vroeger de bosjesmannen noemen. Ondanks de regen is de uitleg over de gewoonten van de San best leuk, al is iedereen meer geïnteresseerd in de bergzebra's en struisvogels die we zien. De eerste avond krijgen we les in het opzetten van de tent. Niet moeilijk maar je moet het toch even in de vingers krijgen. De tenten zijn niet waterdicht en omdat het een beetje regent moet er nog een extra regendekje op het dak. De campsite is trouwens prachtig. We staan op een groen grasveld, er is een zwembad en er zijn prachtige douches en toiletten. Nou zo houden we het kamperen wel vol.

De volgende dag is een 'early but not so early morning'. Na een paar dagen weet je dat dat een uurtje of half zeven vertrekken betekent. Eerst de tent afbreken anders mag je niet ontbijten. Het ontbijt bestaat uit koffie/thee, brood met jam en yoghurt met muesli. Even snel afwassen, inpakken en wegwezen. We zijn maar 5 minuten te laat en dat voor de eerste dag!

We rijden verder richting de grens met Namibië. Onderweg stoppen we in Springbok, een stadje ontstaan toen er een goudmijn ontdekt werd. We halen een kopje koffie bij 'die bes koffie in die dorp'. Lunchen doen we langs de weg, onder een grote boom die wat schaduw geeft. Hop tafels en stoeltjes naar buiten, water komt uit de truck, even wat sla, tomaten en komkommer snijden en je hebt een heerlijke lunch. We logeren die avond aan de orange river. Er is gelegenheid tot zwemmen in de rivier en er is een prachtige bar die om de een of andere reden helemaal is volgebouwd met lege Jagermeister flessen. Ondertussen zijn Keegan en Hofni met het eten bezig. Vanavond krijgen we lamsbouten van de bbq. De douches zijn prachtig gebouwd in een bamboehut. Koen schrikt wel even van een langshobbelende schorpioen, maar verder worden we niet gestoord door enge beesten.

De volgende morgen rijden we vrij moeiteloos de grens met Namibië over. Onze gidsen komen beide uit Namibië en voelen zich direct thuis. Even langs de drankwinkel, ja dat staat er letterlijk op, voor wat biertjes en water die met een paar zakken ijs in de koelbox koel worden gehouden. Vandaag is een korte rit. We zijn dan ook voor de lunch op de campsite van de Fish River canyon. Het is zinderend heet. Terwijl we de lunch klaarmaken komt er een familie bavianen over het kampeerterrein banjeren. Ze worden weggejaagd door de gidsen. Na de lunch afkoelen in het zwembad. In de namiddag bezoeken we de canyon, natuurlijk weer een van die canyons die de een na grootste in de wereld is. Ik geloof niet dat iemand het ooit eens wordt. Maar hij is prachtig. We lopen langs de canyon naar een uitkijkpunt waar we genieten van een biertje met als achtergrond een prachtige zonsondergang. Hmm, je kunt het slechter treffen.

De dagen in de truck zijn wel vermoeiend maar de omgeving is prachtig en verandert steeds. Als we de volgende dag aankomen in ons volgende kampement zien we weinig schaduw, er is wel een zwembad. Dus tent opzetten in de verzengende hitte en snel een duik nemen. Deze avond staat er een kleinere canyon op het programma, maar ook hier weer een mooie zonsondergang.

Dan is het tijd voor de early-early-morning. Kwart voor 5 op, half 6 weg. We rijden naar Duin 45. Volgens gids Hofni is hij een keer in dertien minuten omhoog gelopen. Halverwege en hijgend geloven we daar helemaal niets van. Maar we zijn wel op tijd boven voor de zonsopgang die alle duinen een prachtige rode gloed geeft. Magisch mooi. Beneden staat Hofni ondertussen eitjes voor ons te bakken en zo hebben we een ontbijt aan de voet van de prachtige rode duinen van Namibië! Deadvlei ligt even verderop. Het is een stuk drooggevallen rivier waar honderden jaren geleden de Acaciabomen zijn gestorven. De skeletten van de bomen zijn nu zwart, op een witte zoute vlakte met daarachter de rode duinen. Hmm, is best een fotootje waard!

Die middag rijden we verder via Solitaire, het kleinste stadje van Namibië, naar een echt bushcamp. Er is dan wel geen elektriciteit, maar zelfs hier hebben ze prachtige douches. We gaan op stap met Frans, een bosjesman die prachtig kan vertellen over de planten en dieren van de woestijn. We komen langs kuddes Zebra's en Oryx (Gemsbokken) en worden ook hier als klap op de vuurpijl getrakteerd op een mooie zonsondergang. Na het avondeten vertelt gids Hofni over Namibië en hoe de bevolking hoopt dat in toekomst het apartheidsgevoel onder de bevolking zal verdwijnen, de corruptie van de politici minder zal worden en alle kinderen naar school zullen gaan. Namibië is pas sinds 1990 onafhankelijk en doet het verrassend goed. Het is dan ook een prachtig land!

Onderweg naar Swakopmund komen we door een echt maanlandschap en stoppen we nog bij de Flamingo’s in Walvisbaai. Dan is het tijd om heerlijk te relaxen in de luxe van een echte lodge. We hebben een kamer met een eigen badkamer en er is een bar met biertjes. De jeugd zit allemaal meteen bij de Wifi met telefoon en laptop. Maar als ze tevreden zijn doen we lekker een spelletje op het terras. Die avond genieten we van een goede Oryx-steak en dansen we nog wat in een toeristisch café. Daarna heerlijk in een zacht bed ploffen! We hebben een relaxte dag en laten al het skydiven, vissen, sandboarden en wat al meer aan ons voorbij gaan. We genieten wel van een echte Duitse apfelstrudel met koffie in Schweizerhotel. Het is voor de Duitser uit onze groep vreemd om al dat Duits om hem heen te horen en te zien in de bouw van de hotels en het gebruik van Duitse lettertypes.

De volgende dag rijden we weer de woestijn in en laten de zee en de Duitse stad achter ons. Het landschap verandert langzaam weer wat en die avond slapen we op een mooi locatie aan de voet van de Spitzkuppen, een kleine bergrange die door het ijs in de ijstijd is afgesleten. Er leven veel salamanders en Dassi's, gelukkig zien we de schorpioenen niet. Er is alleen een toilet met een gat eronder, maar als je in zo'n prachtige omgeving bent doet het er niet eens toe.

Een dag later bezoeken we een klein dorp van de Himba's, een van de oude stammen die nog probeert om tradities in ere te houden. Het wordt steeds moeilijker, omdat de jeugd verleid wordt tot het moderne leven in de stad met televisie en internet en niet een lemen huisje dat tussen de geitenpoep staat, waar de vrouwen hun haar en huid insmeren met een soort klei en een douche bestaat uit een stoombad met kruiden zonder water. Na het aapjeskijken zijn we blij om de volgende dag aan te komen in Etosha National Park. Binnen 5 minuten zien we onze eerste giraffes, jakhalzen en Maraboe's. De rest van de dag zien we nog Olifanten, neushoorns, zebra's, arenden en heel veel springbokjes. Het kampement is prima, maar er loopt een honingdas rond die alle prullenbakken inklimt om er de restjes uit te halen. Niet echt gevaarlijk, maar je wilt er geen ruzie mee krijgen! 's Avonds gaan we naar het naastgelegen waterhole dat verlicht wordt. Er scharrelen een aantal neushoorns rond en er komen wat vogels langs.

De laatste dag in Etosha vinden we twee slapende leeuwen onder een boom. Met veel moeite willen ze hun hoofd optillen voor de foto, maar verder zijn ze alleen maar lui. Een aantal van ons maakt nog een avondlijke tocht op zoek naar de wilde nachtdieren. Helaas zien we geen nieuwe dieren, wel krijgen we een enorme stortbui over ons heen. Later in het kamp blijkt het daar helemaal niet geregend te hebben. Ook bij deze campsite hebben zee en verlichte waterplas. Nadat de neushoorns zijn weggelopen wandelen zeven giraffes elegant naar de waterkant. Heel voorzichtig, ondertussen alles om zich heen in de gaten houdend. Soms voelt het in Namibië of je in een soort natuurfilm terecht bent gekomen, maar het speelt zich toch echt allemaal daar voor je neus af!

We sluiten onze tour af met een gezamenlijk etentje en zien dat de groep er 4 meiden bijkrijgt, dat kunnen de jonge jongens wel waarderen en zo nemen we met een gerust gevoel afscheid van onze African family. Geen overlanders meer, we zijn nu weer gewoon backpackers en zitten in een backpackers hostel, waar we zondag gaan genieten van een heerlijke braai.

Windhoek is de hoofdstad van Namibië, maar heeft bezoekers niet echt veel te bieden. De eerste dag worden we in beslag genomen door het plannen van onze doorreis (helaas kan dat pas op maandag) en het updaten van de website. Gelukkig heeft het internetcafé airco. Het backpackers hostel waar we zitten blijkt voor de locals - zowel blank als zwart - een echte hangplek. Mensen komen braaien en zwemmen. De toeristen zitten vooral in hun uppie naar het beeldscherm van hun laptop te staren. De eerste avond eten we een lasagne in het hostel, maar die is niet zo lekker. Het ontbijt bestaat uit een kop oploskoffie en twee mierzoete pannekoeken.

De twee dagen die we over hebben in Windhoek brengen we luierend door. Zaterdagavond besluiten we even de stad in te lopen om te eten. De stad is geheel uitgestorven. De stad wordt alleen gebruikt voor kantoren en winkels, het wonen doet de bevolking in de omliggende townships. Onze keuze voor een restaurant is een steakrestaurant waar een kinderpartijtje aan de gang is. Het ziet er dan niet sjiek uit, de steak is een van de besten die we ooit hebben gegeten!

Op maandag mogen we dan eindelijk uit het saaie Windhoek vertrekken met een busreis van 22 uur naar Livingstone, Zambia. De bus is niet echt comfortabel en we zijn blij als we in Livingstone aankomen. Hier voelt het echt Afrikaans. We zitten in een mooi hostel met een prachtige tuin en zwembad. Vlakbij zit een restaurant dat zich voorstaat op zijn echte Afrikaanse eten. De peri-peri-krokodillenpartjes smaken in ieder geval heerlijk.

Als we de volgende dag naar de Victoria Falls rijden zien we al van verre het opspattende water boven de waterval. Het is regenseizoen en dat betekent extra veel water. Als we het terrein van het national park oplopen worden we begroet door een grote groep bavianen, die er rondlopen alsof ze de eigenaar zijn. Sommigen zijn toch wel erg groot, dus we lopen maar snel door naar de indrukwekkende waterval. Door het opspattende water zie je niet direct hoe groot de Victoria Falls eigenlijk zijn. Wel worden we getrakteerd op prachtige regenbogen. Het is mogelijk om de watervallen van voren te zien, maar dan moet je wel bereid zijn een beetje nat te worden. Met veel zorg beschermen we de camera, maar zelf zijn we binnen een paar seconden volledig doorweekt. Als toetje lopen we door het regenwoud naar de Boiling point, het punt onder in de canyon waar al het water uit de waterval samenkomt. Het water kolkt en bruist en dan voel je de kracht van de natuur echt.

We bezoeken de brug over de Zambezi waar waaghalzen vanaf bungi jumpen. Als we op de brug staan en naar beneden kijken weten we waarom we dat zelf niet doen. Wel mogen we even in Zimbabwe staan, omdat midden op de brug de grens loopt. Op het naastgelegen terras kijken we met een cola in de hand bewonderend toe hoe iemand wel zo dapper is om van de brug te jumpen. Meer dan genoeg adrenaline voor ons. Het enige jammere van het bezoek aan de brug is het enorme gehazzel - iedereen wil je wat verkopen of gewoon geld van je hebben.

We zijn uitgeput als we terug zijn. Die avond eten we Mexicaans... tsja, soms kom je de vreemdste dingen tegen.

We hebben onze plannen omgegooid, om aan het einde van de reis nog wat hoogtepunten over te houden. Daarom vliegen we naar Kaapstad. Onze happy-hour-vrienden zijn blij verrast als we weer voor hun neus staan. Pfft, wel te merken dat je ook bierdrinken als sport moet bijhouden, we zijn het duidelijk niet meer gewend.

Toch reizen we dapper door met de trein naar Stellenbosch. Iedereen raadt ons af om met de trein te reizen, maar hoe kun je een prijs van 1,50 voor een eersteklaskaartje nou laten schieten? Eerste klas in deze trein betekent dat niet alle banken kapot zijn. We zijn blij met alle beveiliging aan boord, want het blijkt dat toch niet iedereen met goede bedoelingen rondloopt. Er worden wat mensen opgepakt met messen en heroïne. We stappen opgelucht de trein uit om tot de conclusie te komen dat ze in Stellenbosch wel een prachtige taxistandplaats hebben bij het station, maar dat er geen taxi's bestaan in het stadje.

Gelukkig is het klein en overzichtelijk en lopen we zo naar de toeristeninfo die ons doorsturen naar het Stumble inn hostel dat duidelijk zijn beste tijd gehad heeft. We krijgen een Spartaanse maar schone kamer. Stellenbosch is een prachtig koloniaal stadje dat duidelijk bezocht wordt door de wat rijkere toeristen. Alleen de vraag of we ergens een mooie wandeling kunnen maken vindt iedereen maar raar. Zo gaan we maar op eigen inzicht lopen en vinden een prachtig aangelegd wandelpad langs de rivier eindigend bij een van de wijnboerderijen waar de streek zo om bekend staat. Teruglopend over het universiteitsterrein komen we bij de sportvelden waar een gezellige sfeer heerst langs het cricketveld. Wat wil je nog meer zo op zondagmiddag, biertje in de hand en luisteren naar de Afrikaanse commentaren op de bank. Gelukkig wint het thuisteam.

Backpacken is in Zuid-Afrika eigenlijk not done. Het is dan ook even zoeken voordat we uitvinden dat je een buskaartje bij de supermarkt moet kopen. Bij gebrek aan taxi is het best een endje stiefelen naar de witte brug waar de bus schijnt te vertrekken. Na een half uur wachten zijn we bang dat we de bus gemist hebben, maar he, African Times, na drie kwartier komt de bus dan toch. Gelukkig is het geen al te lange trip deze keer naar het al even koloniale Swellendam. We trakteren ons zelf op een wat luxer onderkomen en komen terecht in een prachtige B&B met een weelderige tuin en een prachtkamer met eigen terras. Een beetje jammer van de 39 graden...

Het loopje door het nationale park is dan ook wel zweten geblazen, maar de moeite van het steil omhoogklimmen wordt beloond door een drievoudige waterval. Het voordeel van slapen in een B&B is dat de eigenaren wat meer geneigd zijn om je te helpen en zo hoeven we deze keer niet naar de bus te lopen (deze is trouwens maar een half uur te laat), maar worden we keurig afgezet. We hebben een mooie busrit langs de kust voordat we in George worden gedropt. Omdat het even duurt voordat de volgende bus gaat besluiten we met taxichauffeur Simon door te reizen. Hij moet alleen wel eerst betaald worden, anders heeft hij niet genoeg benzine voor de rit naar Oudtshoorn. Simon is duidelijk onder de indruk van het nette backpackershostel Karoo Soul Travel Lodge. We hebben een eigen huisje in de tuin dat modern is ingericht en ons terras geeft uitzicht op de bergen en de droge Karoo.

Oudtshoorn is vooral bekend om zijn struisvogel farms en we eten dan ook een lekker struisvogelsteak. Moe van al het geregel om overal afgezet te worden besluiten we de volgende dag een auto te huren, helaas kan dat niet zonder eigen credit card en moeten we te voet de 2,5 kilometer naar het wildpark lopen. Dit wildpark is opgericht ter bescherming van de Cheeta, maar ze hebben eigenlijk alle grote katten, krokodillen (als je wilt kun je zelfs met de krokodillen kooiduiken), otters, flamingo's, vleermuizen, slangen, etc, etc. Wel de moeite waard dus! Oudtshoorn is verder net als alle stadjes en dorpjes 's avonds volledig uitgestorven en niet echt mooi. Snel verder dan maar naar de Garden Route.

Knysna is een verademing na het rommelige Oudtshoorn. Het ligt aan een baai en de kust is prachtig ruig. Ideaal om een mooie wandeling te maken. De drie uur die staan voor de Kranshoekroute halen we bij lange na niet (zijn wij nou zo traag??), maar het is een adembenemende tocht door het regenwoud en langs de kust. Zuid-Afrika heeft over het algemeen niet veel te bieden als het om eten gaat, vooral friet en burgers staan op het menu. We zijn dan ook heel blij met onze zeefruitcurry die avond. Wel moesten we daarna terugrennen naar ons Island Vibe Hostel, want het hoosde. Het hostel was gezellig druk en de twee dames van de bar wisten de stemming er goed in te houden. Gelukkig maar dat de bar al om half elf sloot!

Het valt niet mee om een busticket te kopen deze keer. Elke keer dat we het proberen is het systeem uit de lucht. Op de allerlaatste ochtend lukt het dan toch en hebben we twee reisdagen ingepland. Eerst naar Grahamstown, waar we in het donker aankomen en eerst moeten zoeken in welke richting ons hostel is gelegen. Sean die deze avond dienst heeft is een groot warhoofd. Na enig gezoek komt er gelukkig wel een flyer van de pizzeria te voorschijn en kunnen we een pizza bestellen. Na nog wat zoeken vindt hij zelfs wat biertjes in de koelkast. Omdat er verder niemand is het hostel is kletsen we wat met Sean over de ontwikkelingen in Zuid-Afrika en hoe hij de toekomst ziet van dit totaal verdeelde land. Het zal niet makkelijk zijn om alle tegenstellingen tussen de verschillende bevolkingsgroepen te doen verdwijnen en net als de meeste Zuid-Afrikanen denkt ook Sean niet dat hij dat nog in zijn leven gaat meemaken.

De tweede stop is Kokstad. We hebben al geprobeerd om te reserveren, maar op onze e-mail kwam nooit reactie en de telefoon werd niet opgenomen. Aangekomen in het hotel dat gezellig aan de autoweg ligt krijgen we te horen dat alle hotels in kokstad zijn volgeboekt. Twee Zuid-Afrikaanse zakenmannen springen echter voor ons in de bres, want zij hebben gehoord dat dit hotel nog een eenpersoonskamer heeft. De manager moet er aan te pas komen, maar als wij zeggen dat we genoegen nemen met een eenpersoonsbed hebben we gelukkig een onderkomen voor de nacht. Romantisch dineren bij de Wimpy en een biertje in het sjieke restaurant van het hotel en dan maar snel naar bed.

De rit naar de Drakensbergen in een taxi met snoeiharde zwijmelmuziek is weer eens wat anders, maar het landschap maakt alles goed. We logeren in de Sani Lodge en hebben onze eigen rondavel, een traditioneel ronde hut. We hoeven ons nergens druk over te maken omdat ons hele programma inclusief eten geregeld is. Ook wel eens lekker ontspannen!

Nadat het de eerste middag flink geregend heeft hebben we enorm geluk met het weer op onze mini-trekking naar de rotsschilderingen van de Bosjesmannen. Onderweg zien we zelfs nog Elanden (niet helemaal wat wij een eland noemen, maar wel prachtige beesten). De tocht de volgende dag naar de Sani Pass op 2800 meter is behoorlijk hobbelig (de african massage is weer helemaal terug), maar wel prachtig en ook nu hebben we mooi weer en kunnen we in het zonnetje van ons biertje genieten in Lesotho in de hoogste bar van Afrika.

Na onze rondavel is het wel even wat anders om in Pietermaritzburg bij een Indische familie in huis te slapen. De kamer is wel kraakschoon en de viscurry is met liefde bereid, je voelt je alleen wel een beetje een indringer in iemand's huis. Snel in de bus zonder airco (pfft) door naar Pretoria, een wat vieze stad waar we een halve dag op jacht gaan naar ons volgende busticket, waarna het wel heerlijk uitpuffen is in de mooie tuin van ons onderkomen. 's Avonds is het goed toeven in de sportbar Eastwood's waar een T-bone steak van 500 gram maar liefst 3,50 euro kost. Niet verwonderlijk dat veel Zuid-Afrikanen met een doggy bag naar huis gaan, want de porties zijn altijd enorm.

We zijn niet treurig om Pretoria achter ons te laten om de bergen weer in te trekken, maar wel een beetje jammer dat de 100 Rand die ik de de vorige avond gevonden heb opgaat aan een taxirit om mijn vergeten petje en zonnebril op te halen.. De kippenbus naar Nelspruit is ook geen feest, maar de aankomst in het kleine, mooi gelegen Sabie waar we logeren in een koloniaal ingerichte kamer boven de gezellige pub Woodsman doet de hele reis snel vergeten.

We worden vol ongeloof aangestaard als we melden dat we geen auto hebben maar wel graag een hike willen doen, nee zonder auto kom je daar niet. Gelukkig is er een privé toeristenbureautje waar een gepensioneerde vrouw werkt die aan de slag gaat om iemand te ronselen die ons naar de wandelroute kan brengen. Ondertussen praten we met een jong Nederlands gezin dat logeert in het oude treinstation, maar net te horen heeft gekregen dat de vorige eigenaren vermoord zijn. Weliswaar is dat 6 jaar geleden, maar ze voelen zich daar toch niet helemaal veilig. Ik weet niet of ze uiteindelijk gebleven zijn, want we worden door Barbara naar binnen geroepen. Ze heeft een vriendin benaderd die ons niet alleen naar de wandeling wil brengen en ons dan aan het einde weer komt ophalen, maar ze brengt ons dan de volgende dag ook nog naar Graskop. Perfect! Dat geregeld hebbende is het extra genieten van een biertje met een heerlijke Stifado - ja, de Woodsman heeft een Griekse chef!

De omgeving van Sabie en Graskop is vergeven van de watervallen. Onze Loerie-trek begint dat ook met een klim van 1,7 kilometer langs drie watervallen. Het is vochtig warm en we komen dan ook helemaal doorweekt boven aan. Daar blijkt dat de rest van de hike heel relaxt over een onverharde weg door de bossen naar beneden loopt. Alleen een beetje jammer dat onze lift er niet is als we aankomen. We lopen terug het dorp in en bellen haar. Gewoon miscommunicatie over het afgesproken tijdstip, want de volgende ochtend is ze keurig op tijd om ons op te halen. Onderweg kan ze het niet laten en brengt ons nog naar twee andere watervallen. En dan zijn we op onze laatste bestemming: het mooi gelegen Valley View Backpackers hostel met uitzicht op een groen vallei. Inmiddels wordt het hostel niet meer gerund door Nederlanders, maar door Melinda (GBr) en Joseph (Mozambique), volgens mij het eerste gemengde koppel dat we tegenkomen. Ze zijn van onze leeftijd en vinden het heerlijk dat we een hele week blijven. Eindelijk eens mensen die niet dramatisch doen over het feit dat we geen auto, telefoon en laptop hebben.

De eerste nacht worden we opgeschrikt door een gil. Omdat het verder stil blijft vallen we weer in slaap. De volgende ochtend blijkt dat er een gewapende overval is geweest. Er zijn telefoons gestolen en veel eten uit de koelkast. Gelukkig is er niemand gewond geraakt. De meeste gasten trekken echter wel door en we zijn dan ook blij dat we vanaf de volgende avond een nachtwacht hebben die over ons waakt.

We beginnen met een stevige wandeltocht van 15 kilometer en sturen er dan ook bij Melinda op aan dat onze loop door de Blyde River Canyon de verkorte versie is. Een prachtige tocht een stuk de canyon in en dan kruip-door-sluip-door langs watervallen en poeltjes weer omhoog. We bezoeken nog wat mooie uitzichtpunten en (natuurlijk) watervallen en lunchen bij een idyllisch restaurant aan de rivier tussen de rotsen. Prachtige dag!

Ons laatste hoogtepunt van de trip is een bezoek aan Kruger Park. Helaas is het paasvakantie en zit een overnachting in Kruger er niet in. Het 's ochtends behoorlijk druk aan de poort, maar eenmaal in het park verspreidt het verkeer zich snel en komen we al snel oog in oog te staan met de olifanten, zebra's, hippo's, krokodillen, gnoes en impala's. Daarnaast zien we ook leeuwen en neushoorns, dus 4 van de Big 5, geen slechte score. Op de terugweg moeten we nog wel even wachten voor een groep apen die midden op de weg drinken van het regenwater dat net gevallen is en niet van plan zijn om voor ons aan de kant te gaan! Een lange maar prachtige dag en een mooi besluit van onze reis door Zuidelijk Afrika.